Elie Saye dankt duizend maal voor viering gouden priesterjubileum

Dank u wel, duizend maal !

“Gratias agamus domino Deo nostro !” Met die woorden heb ik iedereen uitgenodigd om samen met mij dankbaarheid te tonen voor mijn gouden priesterjubileum. “Danken wij de Heer, onze God !” En nu deze viering voorbij is, kan ik niet anders dan dezelfde woorden herhalen. Dank, duizendmaal dank aan iedereen die op eender welke wijze heeft meegewerkt om dat priesterjubileum tot een succes te maken.

Dank aan de ‘geloofsgemeenschap’ van Hanswijk – vroeger mijn eigen ‘parochie’ -, die een heel deel van de voorbereiding op zich nam en de dag zelf in de weer was om van de receptie na de Eucharistie een waar feestgebeuren te maken. Dank ook aan allen die meewerkten om de Eucharistie zelf tot een deugddoende belevenis te maken.

Dank aan allen die aanwezig waren en meeleefden in die Eucharistie en die er ook van genoten. Maar evenzeer dank aan hen die er niet konden zijn en die me lieten horen dat ze thuis zouden meeleven en meebidden. Dank ook voor de vele kaarten, geschenken, bloemen, wensen. Dank vooral aan mijn “secretaresse” Anne, die veel werk heeft verricht waartoe ikzelf niet meer in staat was.

Het doet werkelijk deugd op zulk een kruispunt in uw leven te voelen en te beseffen hoeveel mensen achter u staan en hoe velen ge op de een of de andere manier geraakt hebt of geholpen. Ook daarvoor wil ik de Heer van alle leven dankbaar blijven, dat ik naar de woorden van de H. Franciscus van Assisi een instrument heb mogen zijn van Gods liefde voor anderen.

God heeft op en rond 2 juli 2023 mijn ogen en mijn geest geopend en mij opnieuw moed gegeven om te geloven in de eigen mogelijkheden, ondanks de vele beperkingen, en om het niet op te geven om in zijn naam het evangelie te blijven verkondigen waar en wanneer Hij mij daartoe uitnodigt of oproept. Misschien zal hij mijn lichamelijke toestand helpen vergeten, als ik blijf meewerken aan zijn opdracht van liefde en vrede voor alle mensen.

Maar ik wil niet besluiten zonder een woord van dank aan onze Hemelmoeder. Zij stond altijd zeer dicht bij mij – eerst in Halle, nadien in Hanswijk – maar Zij heeft niet altijd mijn problemen opgelost in mijn plaats. Zij heeft mij zelf laten zoeken en werken om te doen wat ik moest doen en mij laten verstaan dat Zij ondanks mijn fouten en problemen toch altijd achter mij bleef staan en mij nooit in de steek liet. Zij heeft mij in alle omstandigheden blijvend laten voelen dat Zij mijn Moeder was, waar ik ten allen tijde beroep kon op doen.

En als ik nu in dit artikel iemand vergeten heb te bedanken, wil ik het bij deze goedmaken: dank u wel omdat ge hoe dan ook mijn gouden priesterjubileum mee hebt laten slagen, mee gemaakt hebt tot een onvergetelijke dag, zowel voor mij als voor alle anderen die er hoe dan ook van genoten hebben !

Levensloop van Elie Saye

Op zondag 2 juli 2023 vierde Elie Saye zijn gouden priesterjubileum in de basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk.

Een mooie gelegenheid dus om een blik te werpen op zijn leven en priesterloopbaan.

Elie werd geboren in Ruisbroek (Brabant) op 23 september 1946 en werd gedoopt in de parochiekerk op 26 september. Hij was nummer vijf in een gezin van drie meisjes en drie jongens.

Vader was leraar in een normaalschool, reserve-officier in het Belgisch leger en zeer actief in de parochie en de politiek.

Moeder had werk genoeg thuis en ging dus niet buitenshuis werken.

De oudste broer stierf op 21 jaar. De nummers 2, 3 en 4 huwden en kregen kinderen. De jongste zus werd slotzuster annuntiate in Westmalle.

Jeugdjaren

Elie was misdienaar, lid van Chirojeugd, lid van de turnkring en later toneelspeler. Hij deed geen eerste leerjaar, doorliep tweede tot vijfde leerjaar in de parochieschool en eindigde bij de paters Jezuïeten in het Sint-Jan-Berchmanscollege te Brussel van het zesde leerjaar tot Rethorica.

Hij volgde nadien nog het regentaat bij de Broeders van de Christelijke scholen in Brussel en gaf één jaar les als interimaris waarvan twee trimesters in het Sint-Romboutscollege in Mechelen.

In de Chiro groeide hij uit tot gewestelijke en verbondelijke leider voor de toenmalige afdeling in de speelklub.

Uit die tijd zijn er weinig ‘grootse’ gebeurtenissen te vermelden, enkel maar anecdoten en die zijn legio.

Roeping

Na één jaar lesgeven ging Elie naar het Johanes XXIII-seminarie in Leuven om priester te worden. Hij bleef er maar vijf jaar , waarvan het tweede tegelijk zijn legerdienst was in Gent en Brussel.

Voor zijn roeping zei hij altijd “ik ben geen late roeping, maar ik heb te lang gewacht om antwoord te geven op mijn roeping”. Er waren geen telefoontjes of briefwisseling vanuit de hemel, maar wel intense contacten met priesters die de taal en het leven van hierboven vertaalden en dichterbij kwamen.

Zijn stage als diaken deed Elie in Nossegem (een deel van Zaventem, bij pastoor Miel Herroelen.

De priesterwijding vond plaats in de parochiekerk van Ruisbroek door kardinaal Suenens zaliger op een woensdagavond om 19 uur en wel op 27 juni 1973. De eremis volgde op zondag 1 juli, feest van Sint Rombout, patroon van het aartsbisdom. De fungerende diaken in de twee vieringen was Georges Vanderstichelen, Elie’s klastitularis in de derde Latijnse, die behoorde tot de eerste lichting diakens in ons bisdom. tijdens de wijdinsgsviering concelebreerden alle priesters die iets te maken hadden met de vorming en begeleiding van Elie in zijn groei naar het priesterschap. In de eremis concelebreerden alle nog levende priesters, die geboren waren in Ruisbroek of die er onderpastoor waren geweest.

Halle

Op 1 september 1973 begon Elie als medepastoor in de St.-Martinusparochie te Halle, een zeer levende parochie. Daar is hij begonnen met nog 17 verschillende tarieven voor een begrafenis, maar dat werd sterk vereenvoudigd op 1 januari 1974. Het was nog de tijd dat de onderpastoor elke eerste vrijdag van de maand de H. Communie ging ronddragen bij zieken in de parochie. Dat waren voor Elie elke maand twee toeren: van 7 tot 9 u. en van 10 tot 12 u. Ook in Halle ging jaarlijks een Mariaprocessie uit en daaraan werkte Elie ook mee.

De vier laatste jaren in Halle werd Elie bijna ‘gedwongen’ om godsdienstles te geven in de technische afdeling van het H. Hart-instituut, in het laatste jaar. Wat meebracht dat hij ook spontaan aan schoolpastoraal deed.

In Halle was Elie ook gewestproost van K.V.L.V., provinciale proost van Milac, secretaris priesterraad vicariaat Vlaams-Brabant-Mechelen en animator diocesane jeugdbedevaart naar Lourdes.

Hanswijk

In oktober 1981 kwam Elie naar Hanswijk als pastoor, waar het werken niet zo vlot verliep als in Halle. Als pastoor van Hanswijk was men automatisch proost van blindenzorg Licht en Liefde voor Mechelen. Door het wegvallen van de vaste A.C.W-proost van Mechelen werd Elie ook proost van ATOM, een soort KWB-werking in het Arsenaal van de Spoorwegen. Bij C.M.B.V. groeide Elie uit tot gewestproost en provinciale proost. Zijn zwaarste opdracht was ‘bezig zijn met de bewoners van de huizen, die eigendom waren van de kerkfabriek’ en daarbij ook continu geconfronteerd worden met financies. Ook een groot werk was het leegmaken en uitgraven van de crypte en deze volledig in te richten tot een mooie tentoonstellingsruimte tegen de opening van de jubelfeesten Hanswijk 1000.

Het hoogtepunt als pastoor van Hanswijk beleefde Elie op 18 mei 1985 met het bezoek van de nu H. Paus Johannes-Paulus II aan O.L. Vrouw van Hanswijk. het was een harde en zware voorbereiding, waar Elie vocht als een leeuw om zoveel mogelijk parochianen dat bezoek te laten meemaken. Het bezoek zelf was een zalig en indrukwekkend moment. Vooral het geschenk van de paus voor O.L. Vrouw was onvoorzien en dwong Elie tot een omarming met de paus, tot grote ergernis van kardinaal Danneels.

Ook onvergetelijk is het feestjaar n.a.v. 1000 jaar Hanswijk in 1988, met als feestelijke entree de Openingseucharistie op de 250 ste verjaardag van de kerkwijding, waar bevestigd werd dat zij de titel van basilica minor had gekregen.

In dat jaar gebeurden er ontelbare activiteiten met o.a. de drie Cavalcades, waarvan de eerste doorging in aanwezigheid van koningin Fabiola. Elie mocht toen in de wagen van de kardinaal, tussen de kerk van Hanswijk en de Grote Markt, zich heel eventjes koning Boudewijn wanen, die omwille van ziekte had moeten afhaken.

We denken ook aan de misvieringen in openlucht op Hanswijkdries en aan de kapel in de Locomotiefstraat. En we vergeten niet de bidprocessie in stervorm op 8 mei, waarna op de Grote Markt, goed gevuld, ook eucharistie gevierd werd geconcelebreerd met 3 kardinalen, meer dan 50 bisschoppen en nog veel meer priesters.

Maar we denken ook aan de onvoorstelbare inzet van zoveel parochianen: om de kerk grondig te kuisen, om folders rond te delen in de parochie, om mensen uit te nodigen een speciaal vlaggetje voor dit jubeljaar aan de gevel te hangen, om altijd weer te vergaderen, enz…

Gezondheid

In 1994 werd bij Elie de ziekte van Crohn vastgesteld, wat hem, volgens de dokters, niet meer in staat stelde pastoor te blijven. Kardinaal Danneels aanvaardde zijn ontslag en benoemde hem tot onderpastoor in Hanswijk, met een biezondere zorg voor het Hof van Egmont. Hij werd m.a.w. aalmoezenier in het Hof van Egmont. In 2005 moest hij dringend geopereerd worden aan zijn darmen en bleef hij vijf maanden buiten strijd.

In 2010 werd bij Elie de ziekte van Parkinson vastgesteld en toen vroeg hij om op 65 jaar met pensioen te mogen gaan. Met de belofte dat hij nog zou helpen waar dat kon en waar dat verwacht werd. Zo deed hij dagelijks de H. Mis bij de zusters Norbertinessen in de Vooghtstraat en wekelijks in het Hof van Villers en in Home Ravensein in Hever. Hij deed de zondagsmis op zaterdagavond in St.-Augustinus te Sint-Katelijne-Waver en in de Goede Herder en in de kapel van de Berkelei ook aldaar. Ook regelmatig vieringen in de abdij Bethlehem in Bonheiden. Hij bood geregeld hulp in  St.-Katelijne-Waver centrum, in O.-L.-Vrouw-Waver, Boortmeerbeek, Zemst, Battel, S.-Gummarus, H.-Kruis, Walem, St.-Jan Berchmans en Hanswijk. Ondertussen was hij ook enkele jaren regiproost voor OKRA. Enz…

In januari 2021 kreeg hij een pacemaker en in december werd hij geopereerd aan de linkerschouder.  In 2022 werd hij tweemaal geopereerd aan zijn rechterdij met negatief resultaat. Zodat hij buitenshuis niet meer kan zonder rollator – voor korte afstanden – of zonder rolstoel – voor langere afstanden. Binnenshuis kan hij iets vrijer lopen, omdat hij zich daar veiliger voelt. Maar ook daar is lang recht en stil staan onmogelijk.

Terugblik

Elie is blij dat hij tweemaal O.L. Vrouw mocht dienen en veel voor haar mocht doen. Hij is ook gelukkig dat hij die Lieve Vrouw dichter bij de mensen mocht brengen. En verder is hij dankbaar dat hij veel heeft mogen leren, goede en minder goede dingen, maar die hem allemaal wijzer hebben gemaakt en hem hebben geleerd dat elke mens anders is en op een totaal andere manier moet worden aangepakt.

Momenteel verzorgt Elie wekelijks een artikel in het parochieblad van Sint-Katelijne-Waver. En dat verplicht hem om, zonder veel fysische mogelijkheden, actief te blijven en God en de mensen te blijven dienen.

Wij wensen Elie Saye van harte proficiat met zijn gouden priesterjubileum!

Dat hij met voldoening mag terugblikken op een gevulde priesterloopbaan en dat hij, ondanks zijn gezondheidsbeperkingen, nog vele jaren gelukkig mag leven.