Op 26 november werd in de basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk afscheid genomen van priester Alfons Selleslagh. Meerdere priesters en een volle kerk met familie, vrienden en parochianen begeleidden hem op zijn uitvaart. Het Hanswijkkoor bracht hem een laatste eer door mooie toepasselijke liederen te zingen.
Alfons Selleslagh was parochieherder in meerdere kerken, waaronder 26 jaar in Duffel en sedert 1995 in Hanswijk.
Sedert enkele jaren verbleef hij in een woonzorgcentrum in Duffel waar hij in juni dit jaar nog zijn 60-jarig priesterjubileum vierde. Op de gezegende leeftijd van 87 jaar keerde hij in alle rust terug naar de Vader. Er werd afscheid van hem genomen met veel dankbaarheid voor zoveel jaren waarin hij met een warm hart in dienst van God en de mensen stond.
Op de uitvaart verwoordde pastoor Jan Arnalsteen zijn leven als volgt:
“Mens voor de mensen en tussen de mensen, dat was Alfons Selleslagh op zijn best. Binnen de grote familie waarin hij geboren werd en die hij is blijven koesteren. En binnen de verschillende geloofsgemeenschappen waar hij thuis is geweest: in Sint-Jan Berchmans, zijn doopparochie in Mechelen en later in Duffel waar hij als jonge priester verbondenheid voor velen heeft mogen betekenen. Hij is hen in zijn hart blijven meedragen.
“Herder als God” is Fons geweest in Diest en daarna in de Sint-Romboutparochie van zijn eigen stad. Om tenslotte pastoor te worden dicht bij de dame die hij gelovig in zijn hart had gesloten: Onze-Lieve-Vrouw, die van Hanswijk uiteraard!
We bewaren het beeld van deze mens en van deze priester diep bij ons van binnen:
De man die kon troosten en helpen, die een luisterend oor bood. Tegelijk zien we hem met een glimlach op zijn gezicht, sigaar in de ene hand en Westmalle Trippel in de andere.
De man voor wie familie en vrienden zoveel betekenden. Tegelijk zien we hem als de pastor die de hem toevertrouwde gelovigen tot broers en zussen maakte.
De man die zich gezellig keuvelend tussen het volk bewoog. Tegelijk zien we hem als de predikant die op een bevattelijke manier het evangelie bij zijn mensen bracht.
Fons, van gedreven jongeman die zijn roeping gestalte heeft gegeven tot de mens die ouderdom en ziekte heeft moeten verduren. Al een hele tijd keek hij er naar uit om vanuit het leven op deze aarde te mogen thuiskomen bij God, in liefde voor altijd. Dankbaar geven we hem dan ook uit handen en wij leggen hem neer in die andere handen … En we bidden daarbij:
Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk,
toon dat gij onze moeder zijt –
van Fons en van ons”
Hanswijkbasiliek 